Wij kregen te horen dat mijn moeder helaas niet meer naar huis kon en naar Ter Reede, het hospice, zou gaan in Vlissingen. We zijn met de verpleging van interne geneeskunde gelijk aan de slag gegaan en hebben de aanvraag gedaan voor de wensambulance. Deze werd ’s avonds goedgekeurd en de volgende morgen werd Mama opgehaald. Heel bijzonder, zo snel en zo’n enorme verrassing voor haar.
De lieve medewerkers hebben mama op de brancard geholpen en daar gingen we.
Ze wilde zo graag nog even naar haar eigen huis, dus dat was de eerste stop. Naar Middelburg, het was fantastisch weer en ze genoot “mee emmers” van de rit en het uitzicht.
Het was erg emotioneel om ‘haar straatje’ in te rijden. Wetende dat het de laatste keer zou zijn. Maar dat maakte snel plaats voor een lach toen ze mijn broer en zus met haar schoonzoon zag staan. Thuis hebben we een bakje koffie met een bolus gegeten. We zagen haar genieten van haar tuintje en nog thuis kunnen zijn.
Toen door naar Domburg waar we langs het oude huisje van haar moeder, zijn gereden. De duinen, de Hoge Hil en door naar Westkapelle. We hebben een frietje gehaald bij frietkraam Melis. Toen teruggereden over de dijk om lekker met de brancard buiten de ambulance, in de luwte van de deur maar heerlijk met de zon op haar gezicht uit te kijken over de zee terwijl we genoten van frietjes met tartaarsaus. Haar favoriet. En een softijsje na. Ze at meer dan in alle dagen ervoor en ze kon maar niet geloven dat dit haar gegeven was. Zo dankbaar en zo fijn om er nog even uit te zijn. Op de vraag of ze niet naar binnen moest en het niet te koud was schudde ze gelijk nee. We moesten er zo om lachen.
Uiteindelijk toch klaar om door te gaan en we reden, zonder dat we dat van tevoren hadden afgesproken, langs haar geboortehuis in Zoutelande, dat vanuit de wensambulance zo mooi te zien was en er prachtig bij lag in de zon. Bram is heel rustig langsgereden en mama genoot zichtbaar met tranen in haar ogen.
In Ter Reede wisten Bram en zijn collega de weg naar het hospice zo te vinden. En hebben mijn moeder in haar nieuwe heerlijke bed geholpen. Wat een rit, wat een geschenk en zo een waardevolle herinnering die ons zo nog is gegeven. Mijn moeder was moe maar meer dan voldaan. We zijn de wensambulance en hun lieve zorgzame medewerkers zo onwijs dankbaar dat dit nog mogelijk is gemaakt. Jullie en deze dag zullen wij nooit vergeten. Dank jullie wel!
